Sonata fortepianowa nr 18 Es-dur op. 31 nr 3 Ludwiga van Beethovena – ostatnia z trzech sonat cyklu op. 31. Utwór powstał podczas pobytu kompozytora w Heiligenstadt latem 1802 roku - szwajcarski wydawca, Hans Georg Nägeli, zamówił u Beethovena cztery sonaty. Pierwsze dwie ukazały się w 1803 roku. Nägeli wstrzymywał druk trzeciej sonaty (op.31/3), ciągle mając nadzieję, ze kompozytor w końcu prześle mu czwartą, i dopiero jesienią 1804 sonata ukazała się jako zeszyt 11 Repertuaru Klawesynistów. Jest to najprawdopodobniej ostatnia sonata skomponowaną przed tzw. "testamentem heiligensztackim" z października 1802. Obecna w nim figlarność i wesołość, podobnie jak w przypadku wielu utworów wczesnego Beethovena, może być postrzegana jako fasada, skrywająca głębię idei i uczuć.
Powyższy tekst jest udostępniany na licencji Creative Commons Attribution-ShareAlike. Zawiera treść z artykułu z Wikipedii "Sonata fortepianowa nr 18 Beethovena".